Een dagje Keistad

Gisteren hebben we twee musea in Amersfoort bezocht, Kunsthal KAdE en het Mondraanhuis.

Kunsthal KAdE
Het hele gebouw, het Eemhuis, rook nog nieuw, naar pas geverfd. Het Eemplein ligt net over het spoor, tegenover het Stadhuis. Mijn navigatiesysteem, toch onlangs nog geüpdatet, kent het niet. De parkeergarage biedt alle ruimte, het is stil op het plein als we rond half twaalf arriveren. Onze museumjaarkaart biedt hier gratis toegang voor de lopende expositie, Move on …! 100 jaar animatiekunst. Er is buiten een klas middelbare scholieren weinig publiek, we kunnen alles rustig bekijken. Animatiefilmpjes in allerlei soorten, getekend, gemaakt met poppen et cetera. Maar ook de tekeningen en de poppen en decors. Hier  en daar wat rommelig, vooral omdat het geluid van de verschillende filmpjes door elkaar  klonk. Maar leuk om te zien. Ik heb me maar niet gewaagd aan het zelf maken van een filmpje, aangeboden via een te downloaden app en te ensceneren met LEGOdecor en LEGOpoppetjes. Temeer niet omdat de maag knorde.

De lekkere lunch genoten we in het museumcafé waarna we het oude centrum van Amersfoort inliepen voor een bezoek aan

Het Mondriaanhuis.
Na een wandeling van ongeveer een kwartier door het gezellige oude centrum kwamen we bij het geboortehuis van Piet Mondriaan. In dat huis aan de Kortegracht is een klein museum gevestigd dat op de benedenverdieping vertelt over het leven van de kunstenaar en wat van zijn eerste werk laat zien. Dus niet dat werk waar hij uiteindelijk beroemd mee is geworden. Ook is de Parijse kamer nagebouwd waarin de man woonde en werkte (inkijkje op foto).
Op de bovenverdiepingen is werk te zien van hedendaagse kunstenaars die schilderijen, foto’ s en sculpturen tonen van de modernistische architectuur. Deze naoorlogse architectuur borduurt voort op het door Mondriaan en tijdgenoten ontwikkelde lijnenspel.

Het bekendere werk van Mondriaan vind je alleen terug in de museumwinkel.

Stedelijk museum Schiedam

In wat vroeger het Sint Jacobs Gasthuis (opvang voor bejaarden en dat was je toen al als je de veertig gepasseerd was) was is nu een prachtig museum gevestigd. Je komt binnen in de kapel van het gasthuis en koopt je kaartje vlak onder de preekstoel. In de kapel zijn verder het museumcafé en de -winkel ondergebracht. Het museum bestaat uit twee vleugels die alleen vanuit de kapel bereikt kunnen worden. In de linkervleugel is tot 25 januari aanstaande een expositie van herman de vries (ik schrijf dat met opzet met kleine letters, de kunstenaar doet dat zelf namelijk ook). De man is heel erg met de natuur bezig, kunstig gesorteerde bladeren, toevallig gevallen bladeren, werk van aarde uit verschillende plekken van de wereld. Niet helemaal mijn ding maar ieder zijn smaak.
Na de koffie gingen we de rechtervleugel in en volgden het advies boven, derde verdieping, te beginnen.

Ik hou van Holland, Nederlandse kunst na 1945

En dat was voor mij echt genieten, vooral de werken uit de tijd van Cobra, een Lucebert, Constant, Appel. Maar ook uit later tijd, Wim T. Schippers, Joep van Lieshout. 

Karel Appel nodigt je uit het oerbeest na te schilderen. De kleur spat er vanaf.  Ik heb het gedaan, nou ja, me er met een Jantje van Leiden van afgemaakt. Er is zoveel te zien, dan ga je je tijd toch niet verdoen met computerschilderen! Wim T. maakt een stadswandeling door Amsterdam en laat zijn flesje gazeuse leeglopen aan de Pettense kust.

Heel mooi zijn de informatiezuilen bij de kunstwerken, zuilen die via een pedaal aangezet kunnen worden en waarop dan het een en ander over kunstwerk en kunstenaar is terug te vinden. 

Wie kent hem nog?

Pierre Janssen was van 1956 tot 1963 conservator van dit museum. Die lange, magere man met die ontzettend bewegelijke handen en prachtige manier van vertellen. Hij deed op televisie het programma Kunstgrepen en maakte menigeen warm voor kunst, de moderne kunst in het bijzonder. Zijn invloed op de filosofie van het museum is in alles merkbaar.

Niet eerder gezien

Zo handig voor mensen zoals ik. Ik kan niet al te lang lopen, slenteren en vooral stilstaan zijn funest voor mijn rug. In dit museum kun je een lichtgewicht steuntje annex uitklapbaar stoeltje meenemen. Heerlijk voor een korte pauze maar ook om eens wat uitgebreider naar een kunstwerk te kijken. Dat zou ik graag in meer musea zien!

En dan nog dit, we waren nog nooit in oud Schiedam geweest, niet verder gereden  dan de sauna die langs de A20 ligt. Het weer was er gisteren niet naar maar we gaan dat moois vast nog wel een keer bekijken!

“Shaken, not stirred”

Gistermiddag bezochten we de Rotterdamse Kunsthal. We zagen drie tentoonstellingen en liepen door een gang vol glazen waterdruppels van Myungsu Seo.

Rudolph Steiner
Ik ken Rudolf Steiner van de Vrije school, niet dat ik daar zelf op gezeten heb maar José heeft nog wel een aantal jaren als peuterjuf op antropologische wijze de kinderen opgevangen. Ik wist ook nog wel dat hij meer dan de grondlegger van dat schoolsysteem was maar niet dat hij zo veelzijdig was als de overzichtstentoonstelling liet zien. Leerzaam en absoluut de moeite waard!

Designing 007
Vervolgens liepen we door naar hal 2 waarin allerlei aspecten uit de reeks Bondfilms te zien zijn. Ik ben beslist geen kenner maar genoot toch wel van de gadgets, de filmpjes en de kostuumontwerpen. Voor de liefhebber een absolute must!

The factory set
Het meest onder de indruk was ik van het werk in hal 3 van Ron van der Ende. Deze expositie opent officieel pas 20 december maar we konden er nu al terecht. De kunstenaar maakt nagenoeg platte sculpturen van oud hout. Knap zoals hij drie dimensies suggereert waar er in werkelijkheid maar twee zijn. De beelden lijken uit de muur te komen. Veelal alledaagse zaken, een auto, een stadsbus, een flat of cassettebandjes.

Guinness of de gevangenis

Onze laatste dag in Dublin, eerst een stukje Ierse geschiedenis, niet zomaar een gevangenis maar eentje die geschiedenis schreef! Hoewel een deel niet bezichtigd kon worden in verband met renovatie kregen we een goede indruk van de ontberingen die de gevangenen moesten ondergaan .

De middag was vrolijker van aard, we bezochten de Guinness storehouse en volgden een workshop biertappen. Met een certificaat op zak en een stevige pint lieten we onze privéchauffeur voorrijden.
Maar daarover later meer.

Book of Kells

Gisteren hebben we de universiteitsbibliotheek in Dublin bezocht. Een indrukwekkende zaal vol boeken. En het belangrijkste bezit van deze bibliotheek zijn de Book of Kells, hand gekopieerde evangeliën.
Dat werk dateert van de tijd dat Ierse monniken ons lage land begonnen te kerstenen.
Mooi en leerzaam !

Een dagje Rijksmuseum

Wat is het mooi geworden, het Rijksmuseum in Amsterdam. De laatste keer dat ik er was was er een grote verbouwing gaande en was er maar een klein deel van de normale tentoonstelling te zien. Maar nu is het weer helemaal open, al een tijdje overigens. Niet dat we alles gezien hebben, dat is in een dag niet mogelijk. Ik schat dat we ongeveer eenderde van de zalen gezien hebben en binnen die zalen nog het nodige niet nader bekeken hebben.Dus komen nog wel een keertje terug.
En ik kan niet alleen genieten van de topcollectie maar ook van een tafereeltje als op deze foto. Een klas kinderen die ongedwongen voor de Nachtwacht op de grond zit, geïnteresseerd genietend van de uiteenzetting van de gids. Want achter de schilderijen zitten vaak leuke verhalen, echt gebeurd of uit een duim gezogen. Maar wat doet dat ertoe?

Nederlands Zilvermuseum

Vorige maand hebben we elkaar een museumjaarkaart gegeven. Een kaart die we al langer wilden hebben maar het kwam er maar nooit van. En gisteren hebben we die kaart geactiveerd. Waar kun je dat als Schoonhovenaar beter doen dan in het Nederlands Zilvermuseum? Omdat we ook de tentoonstelling Koninklijke cadeaus wilden bekijken moesten we voor 16 november gaan. En er was nog een reden, medio november gaan we naar het Rijksmuseum in Amsterdam en dan lijkt het ons handig de kaart al geactiveerd te hebben.
Maar nu dus het zilver. Het museum is in het voorjaar weer open gegaan na een grondige update. We waren al bij de heropening en zagen toen de ruimte waar de permanente expositie getoond wordt. Alleen, toen waren we niet alleen en nu hadden we alle ruimte om de verschillende vitrines op ons gemak te bekijken en om de gesproken toelichtingen op de kunstperiodes tot ons te nemen. En neem van mij aan dat dat alleszins de moeite waard is! Wil je ook de koninklijke cadeaus zien dan moet je snel zijn. Prachtige grote stukken maar ook klein spul als bekertjes en bestek. En ben je benieuwd wat de leerlingen aan meesterwerk afleveren voor hun eindexamen op de vakschool (de enige opleiding in Nederland voor edelsmeden) dan kun je ook tot 16 november terecht. Daar zitten juweeltjes tussen!
Achter het museum is altijd, behalve op woensdag in verband met de weekmarkt, voldoende parkeergelegenheid. En als je toch in de Zilverstad bent, slenter eens door dit prachtige Oudhollandse stadje!

Omdat we nu vaker een museum zullen bezoeken en ik daar af en toe ook wel een blogje over zal schrijven heb ik een nieuwe categorie aangemaakt, musea.