Categorie: plat Utregs

Uit de herinnering van de wachtcommandant

Het is weer eens tijd voor een gastblog, Jan Spier, oud politieman uit Utrecht verhaalt over een ervaring als wachtcommandant. Deels in het prachtige Utregs.

Op een avond gaat de telefoon bij de wachtcommandant. Aan de andere kant van de lijn is Willem, bij diverse instanties al jarenlang een bekend draaideur geval.
Aan zijn stem is te horen dat hij drank op heeft.
(Bij sommige figuren, die, zoals hij plat Utrechts praten, is het mijn ervaring om die in hun eigen taal aan te spreken. In het bijbelboek Handelingen 2: 6 werd er al gewag gemaakt van het spraakwonder. (Uitstorting van de Heilige Geest) Tenslotte ben ook ik als Utrechtse jongen met dat taaltje vertrouwd en in mijn loopbaan loste ik daar heel wat problemen mee op, maar dit terzijde)
“He, Spier, ik maak me eige doad hoor.”
Ik: “Wat krijge we nou man?”
Willem: “Nou mot je maar is goed luisteruh, ik gaot nou de deur uit naor de … straot en dan gaot me zuster deran. Ze hep me beledig en dat pik ik niet. Wat ze dan gezeg hep? Nou dat me moeder nog zou leven als ik beter opgepas had. Azzik daar gewees ben dan maok ik er zelf een eind an. Dan spuit ik insulinde zo in een aoder van me arm.”
“Willem,”zeg ik, “die dwaze dingen laat je zeker wel uit je hoof he?” Lees verder Uit de herinnering van de wachtcommandant

Utereg, dorrup aon de rivier

Vanmorgen attendeerde een van mijn medesporters me op dit filmpje van Joop Visser, toen nog optredend onder de naam Jaap Fischer. Ik kende het niet maar youtube is zoals altijd behulpzaam.
Deze geboren Utrechter was in de zestiger jaren ongekend populair vanwege vooral zijn teksten. Dat hij zich in dit nummer tegen zijn geboorteplaats afzet zij hem vergeven. Hij heeft ons toen veel leuks gebracht.

Al draagt de aap een gouden ring ….

carel joséVandaag geen vlogje, ik heb wel wat anders te doen. Maar wel een Utrechtse wijsheid, zij het nu in algemeen beschaafd Nederlands. Want, wanneer ik zo’n videoblog in plat Utrechts maak dan gaan mijn kaken er de rest van de dag naar staan. En dat kan ik me deze keer niet permitteren. Ik moet vandaag het heertje spelen.

Waarom? Wel, onze jongste zoon treedt vandaag in het huwelijk met zijn Ellen. En dat betekent feest. In ieder geval vanaf een uur of half een. Daarvoor zal er nog wel wat gestrest worden, zo hier en daar. Van gaat alles wel goed tot je das zit scheef. Nou ja, het zij zo.

Mijn tafelrede is geschreven en in grote letters uitgeprint, dus zonder leesbril te lezen. En verder zien we het wel. Later zal ik wel een verslagje schrijven, denk ik.

O ja, zou ik het bijna nog vergeten. In situaties als deze zal de Utrechter geneigd zijn te zeggen: Al draagt de aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding. En dat bedoelt hij dan helemaal niet onaardig, hij zegt gewoon dat je niet verandert als je een net pak aantrekt. En zo is het toch? Waar!