Je kent ze vast wel, die babyboeken waarin alles bijgehouden wordt. De toename in gewicht en lengte, het eerste tandje, de eerste pasjes enzovoorts. Gelardeerd met foto’s en grafiekjes, een geweldige herinnering voor de ouders, voor de kleintjes pas leuk tegen de tijd dat ze zelf aan kinderen toe zijn.
Ieder mens heeft zijn eigen verhaal. Ieder leven is uniek qua invulling en interessant om verteld te worden. Misschien niet aan iedereen maar het is natuurlijk heel leuk voor kinderen en kleinkinderen te horen hoe (o)ma tot bepaalde keuzes is gekomen en wat ze heeft meegemaakt. En wat dacht je van het verhaal van opa, aangedikt met grappige anekdotes?
Oude mensen hebben vaak heel veel te vertellen. Doen dat ook, maar meestal niet geordend en dikwijls vallen ze in herhaling (‘ik weet niet meer aan wie ik het allemaal verteld heb’). In een levensboek kunnen ze hun verhaal kwijt (alleen dat wat ze echt willen vertellen). Een levensboek geeft ze herinneringen terug en met het boek in de hand is er altijd gespreksstof. Kortom, een levensboek maken is een mooie kans om de eenzaamheid te doorbreken.
Niet iedereen is in staat zelf zijn of haar verhaal op te tekenen. Ik ga daarbij helpen. Ik ga met oudjes aan de slag en samen met hen het verhaal van hun leven optekenen. En dat komt dan in een heus boek, als ze willen met foto’s en ingescande documenten. Zij bepalen de onderwerpen, ik luister en noteer. Zij controleren het verhaal dat ik ervan gemaakt heb. En zo wordt het helemaal hun verhaal. Zij bepalen hoeveel keer het vermenigvuldigd wordt, komt het alleen bij hun op de tafel of in de boekenkast of worden er exemplaren aan bijvoorbeeld kinderen en kleinkinderen gegeven.
Deze dienst bieden we aan vanuit de Stichting SWOS, samen met de Bergambachtse SWOB. Ik ben niet de enige schrijver, er zijn er inmiddels een stuk of tien, verdeeld over beide organisatie. We denken dat dit een prachtig project gaat worden!
Carels uitingen 