1001: Er was eens een belangrijke man

Er was eens, niet eens zo heel erg lang geleden, een heel belangrijke man in dit land. Nou ja, er waren natuurlijk veel meer heel belangrijke mannen in dit land. Zeker als je het hen zelf vroeg dan zeiden ze dat ze heel belangrijk waren, misschien wel de belangrijkste man van het land. Want alles wat goed ging hadden zij zo geregeld, heel belangrijk dus.
Maar deze belangrijke man was anders. Hij deed zijn belangrijke werk in stilte, zonder aandacht te trekken. Sterker, hij had een ontzettende hekel aan aandacht, wilde en kon niet in het middelpunt van de belangstelling staan. Hij deed het werk dat al die andere belangrijke mannen niet nodig vonden, of waar ze gewoon nooit aan gedacht hadden omdat hun focus op de in hun ogen veel belangrijker zaken gericht was.
En toen ontplofte het systeem dat al die belangrijke mannen gebouwd hadden en ruimde onze belangrijke man de rommel op, gewoon omdat dat moest. En die andere mannen die zagen het, of liever, ze zagen het niet. Want ze zagen dat ze alles wel aan die ene belangrijke man konden overlaten omdat die nooit de aandacht vroeg. En zij konden dus gewoon in het middelpunt van de belangstelling blijven en zich op de borst kloppen. Ḱ
‘Kijk maar, we hebben alles zo geregeld dat het goed gaat.’
Maar de echt belangrijke man kreeg steeds meer rommel op te ruimen en ging er uiteindelijk aan onderdoor.
En nu? Nu stort het hele systeem in tenzij er weer een nieuwe onbaatzuchtige belangrijke man opstaat en gaat puin ruimen, belangeloos, want om hem hoe dan ook te belonen is geen geld, dat ligt bij al die andere belangrijke mannen.