Hoe anders dan gisteren, dat was een grauwe saaie dag. Vochtig, alsof het constant miezelde. Nee, dan vandaag. De zon scheen uitbundig en nodigde uit tot een fietstochtje. De temperatuur is niet zo hoog meer, een graad of zes nog maar dus al te lang zat er niet in. Maar ik ben toch wel een uurtje weggeweest, heb zo’n 20 kilometer asfalt onder mijn bandjes zien verdwijnen. Deze dagen zijn van die heerlijke extraatjes, je rekent er niet echt meer op.
Overigens ben ik van mening dat de plus-boodschappenpakketten bij de voedselbank terecht dienen te komen.
Gepubliceerd door carel de mari
Tot 2005 was ik werkzaam als productontwikkelaar en projectleider in verzekeringsland. Het moet daar geweest zijn dat ik getraind werd in het kort en bondig schrijven van notities en brochureteksten. Nu heb ik de grootst mogelijke moeite een verhaal in meer dan 1000 woorden te vertellen. Maar een verhaal vertellen, dat moet ik!
In eigen beheer gaf ik eerder uit "Marokkaans koken en andere verhalen" (zie mijn weblog) en in de verhalenbundels "Adrenaline" en "30 Openbaringen" staat ook een bijdrage van me. In 2020 heb ik samen met Betty Hoogeveen en Theo van Bemmel "Wel gebogen, niet gebroken", het verhaal over het verzets- en kampverleden van mijn oom Henk uitgebracht.
Alle berichten van carel de mari weergeven
en dan zo’n prachtig plaatje erbij wat wil je nog meer…
zuurkool eten 😉
Heerlijk optimistisch
mijn glas is altijd halfvol