Fietsen in het donker

Ik heb er een hekel aan, fietsen in het donker. Niet zozeer vanwege die duisternis maar omdat ik dan ook de energie moet leveren voor voor- en achterlicht. Ja, ik weet het, er zijn tegenwoordig ook andere energieleveranciers voor deze lampjes maar die zitten niet op mijn fiets.
Gisteravond reden we om tegen negenen weg uit Bleskensgraaf, een dorpje in de Alblasserwaard, een kilometer of vijftien van de Zilverstad. De zon scheen en de temperatuur was heerlijk. Maar allengs wordt het donkerder, de zon zakte en ik heb geen idee wanneer ze onder zou gaan. Om de duisternis voor te zijn schakelde ik een tandje bij en zette bovendien wat extra kracht op de pedalen. Om kwart voor tien reden we het Schoonhovense veer op, José kwam hijgend naast me tot stilstand.
“Het leek wel of je de duivel op je hielen had, wat een tempo!”kreeg ze er met enige moeite uit.
“Tja, ik wil voor donker thuis zijn! Maar had het gezegd, dan was ik wat langzamer gaan rijden.”
“Nou, voor donker halen we makkelijk, het is nog hartstikke licht!”
Ik zette mijn zonnebril af en moest haar gelijk geven.

Advertenties