Doorgeslapen

Van de week vroegen een aantal mensen, los van elkaar, of ik ook wakker geworden was van die enorme donderklap. Ik moest ontkennend antwoorden, ik slaap overal doorheen. Het deed me denken aan een oud verhaal, ik denk dat het 1979 was. We hadden de zolder verbouwd tot slaapkamer, onze eerstgeborene was op komst en zou de kamer krijgen waar wij tot dan sliepen. Onze zolder ligt onder een schuin dak en we hadden het onderste deel aan beide zijden afgeschot. De ruimte diende als bergruimte, was verder toch onbruikbaar. Om de bergruimte bereikbaar te houden was er een luik geplaatst dat door magneten op zijn plek gehouden werd.
Op een ochtend werd ik gewekt door onze wekker en zag ik dat een van de luiken gevallen was.
“Dat zal een klap gegeven hebben”, zei ik tegen José.
“Nou nee, niet dat, het was veel erger, een enorme explosie al heb ik geen idee wat er gebeurd is en waar.”
Wel, wat er gebeurd was zou al snel blijken, een villa, net achter het toenmalige bejaardenhuis was door een gasexplosie totaal verdwenen. We hebben jaren tegen een gat in de bebouwing aangekeken. Het verhaal ging, ik heb het nooit geverifieerd, dat er een bordeel in het pand gevestigd was en dat de zaken niet zo goed liepen. Het toeval wil dat de avond voor de explosie een film op televisie vertoond werd waarin een woning verlaten werd nadat er op zolder een brandende kaars was geplaatst en beneden de gaskraan was opengezet. Toen het hele huis zo’n beetje met gas gevuld was bereikte het explosieve spul de kaars. Ook daar bleef geen muur staan. Maar of het allemaal zo gegaan is, ik weet het echt niet. Daar komt bij, ik had de klap niet eens gehoord!
Wat ik me wel nog herinner is dat de plaatselijke woninginrichter ieder jaar rond de jaarwisseling een advertentie plaatste om zijn klanten te bedanken en dat jaar een foto bijleverde van een gordijn dat in een boom wapperde (en zeker twee jaar daar gehangen heeft). “Zelfs onze gordijnen vind je overal”  was ongeveer de begeleidende tekst.